بررسی روابط درونی مؤلفه‌های توانمندسازی کارکنان با توسعۀ الگوی ساختاری- مقایسه‌ای

یکی از ﻣﺆﺛﺮترین راهکارهای اﻓﺰاﻳﺶ ﺑﻬﺮه‌وری، ارتقای سطح فعالیت و میزان ﻣﻮﻓﻘﻴﺖ در سازمان‌ها، ﺗﻮاﻧﻤﻨﺪ‌ﺳﺎزی ﻛﺎرﻛﻨﺎن است. هدف از مطالعۀ حاضر، بررسی عوامل، راهکارها و فعالیت‌های توانمندسازی، در راستای ارتقای جوّ توانمندی با رویکردی سیستم‌نگر بوده است. در این راستا، ارتباطات درونی بین عوامل و فعالیت‌های توانمندساز، با ارائۀ الگوی توسعه‌یافته ساختاری- مقایسه‌ای (ISM)موردبررسی قرارگرفته است. جمع‌آوری داده‌ها از 36 نفر استاد دانشگاهی مجرّب در قالب گروه خبره که در رَسته‌های مختلف اجرایی و مدیریت دانشگاهی فعالیت داشته‌اند، صورت پذیرفته است. داده‌ها به کمک دو نوع پرسشنامۀ محقق‌ساخته گردآوری‌شده است که روایی‌ آنها بر اساس روش روایی محتوایی و پایایی‌شان با آزمون مجدد بررسی ‌شده است. نتایج حاصله از توسعۀ الگوی ساختاری- مقایسه‌ای در قالب اطلاعات کمّی نسبت روابط درونی فعالیت‌های توانمندساز برحسب شاخص‌های ارزیاب و انجام مقایسه‌ها با نتایج حاصله از الگوهای کیفی و اولیه ISM، حاکی از آن است که برای پیاده‌سازی فرآیندهای هدفمند برای ایجاد جوّ توانمندساز در سازمان‌های آموزشی- پژوهشی و دانشگاهی، بایستی علاوه بر تأکید بر عوامل و فعالیت‌های تأثیرگذار و بسترساز توانمندسازی، بر عوامل و فعالیت‌های مبتنی بر تقویت فرایندهای آموزشی و شفافیت اهداف، تأکید بیشتری شود.